اخباراقتصاد ایراناقتصاد کلانیادداشت ها

نقدی بر واگذاری سهام پالایشی و دولتی به بانک های ملت تجارت و صادرات

پرداخت بدهی بانکی، با شرایط دلخواه !

نقل است که مادر فرد راهزنی از وی طلب کفنی کرد که از راه حلال بدست آمده باشد، راهزن نیز پس از مدتی این درخواست را اجابت کرد و کفن را در اختیار مادرش قرار داد. مادر از فرزند خویش درباره ی حلال بودن کفن سوال کرد و فرزندش در جواب گفت: خاطرت جمع باشد،آنقدر صاحبش را زدم که فریاد حلال است حلال است او به آسمان هفتم می‌رسید.
بیخود نیست که میگویند تاریخ تکرار میشود. هیئت وزیران در تاریخ 7/10/1399 تصمیم گرفته اند که من باب عمل به تعهداتشان، پرداخت بدهی بانکی و همچنین پرداخت یارانه کالاهای اساسی(همان یکی دو دلار نجات بخش) تتمه آنچه را که در بازار سرمایه نتوانستند به ملت همیشه در صحنه بفروشند (بخوانید …)، با قیمتی که خودشان صلاح دانسته اند( خیلی شیک و مجلسی روزش را هم تعیین فرموده اند) به بانک ها واگذار کنند و در ادامه فرموده اند که فلان قدرش را کنار بگذارید، و بهمان قدرش را هم که از حساب هایمان کم کنید. الحق و والانصاف که تلاش دولت برای خارج کردن بانک ها از بنگاه داری ستودنی است.

خصوصی ساز به هر روش ممکن !

در واقع ماجرا این است که دولت در تلاش است تا آنچه را که به طور مستقیم نتوانست به مردم بفروشد، با فروش تحمیلی! به بانک، با واسطه به مردم بفروشد. تمام هزینه های نقل و انقال این سهام را نیز دولت بر عهده بانک ها گذاشته و خود را از هر گونه مسئولیت در این باب مبرا کرده است. میزان سهم هر کدام از بانک ها، به تشخیص وزارت اقتصاد خواهد بود. حتی اجازه داده نشد که بانک ها در یک مزایده فرمالیته برای نشان دادن کمی احترام به قوانین بازار آزاد و مرحوم آدام اسمیت، شرکت کرده و آبرویشان را حفظ کنند. مسلم است که بانک ها نیز از چنین موردی چندان مکدر نشده اند و به دیده منت با تمسک به ضرب المثلی که به کندن مو از خرس اشاره دارد، آن را پذیرفته اند اما چنین حرکتی عملا نقض قوانین بازار آزاد که نه، بلکه توهین به آن است.
قسمتی از درآمد حاصل از این فروش اجباری، در چهار قسط به حساب سازمان هدف مندی یارانه ها واریز خواهد شد تا تبدیل به اسکناس شده و در میان مردم توزیع شود. به واقع آنچه در این تصویب نامه دیدیم شباهتی به بازپرداخت بدهی ندارد لکن از مملکتی که در آن بانک ها صاحب همه چیزند و دولت صاحب بانک ها، توقعی جز این نمی‌رفت. آنچه عوض دارد، گله بردار نیست و وقتی در فروش سهام دولت با کد ملی هایمان شرکت نمی‌کنیم، لاجرم باید با حساب های بانکی مان شرکت کنیم.

پی‌نوشت :کلمات تصویر به شرح ذیل می‌باشند :
stjörnvöld : قدرت / حاکمیت
borgrar : شهروندان
bankar : بانکها

رضا سالاری

تحصیل کرده مهندسی پلیمر ، تحلیلگر حوزه کامودیتی و انرژی و فعال حوزه نفت و پتروشیمی و زنجیره فولاد

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا