دانشگاه تهران تا پایان امروز به دانشجویان وقت داده است که خوابگاه ها را تخلیه کنند.این تصمیم به تنهایی مرزهای مدیریت بحران را فرسنگ ها جابه جا کرده است.به راستی رواست که مسئولین چینی مقابله با کرونا را از ما بیاموزند.اوج مسئولیت پذیری در نهاد های تصمیم گیری را در همین خبر به راحتی می توان مشاهده کرد.دانشجوی مستاصلی را تصور کنید که می داند ممکن است ناقل ویروس کرونا باشد اما مجبور است به شهرش برگردد و خطر مبتلا کردن بیماری به اطرافیانش را به جان بخرد.پدر و مادر پیری را تصور کنید که نمی تواند اجازه دهد فرزند جوانش در تهران سرگردان شود و از طرفی با برگرداندن فرزندش خودش را در معرض ابتلا به این بیماری قرار می دهد.ترمینال های مملو از مسافر تهران را تصور کنید که به راحتی می توانند منشا گسترش ویروس شوند.مسافرانی که نمی دانند کسی که کنارشان ایستاده در دم و بازدمش چقدر آن ها را به مرگ نزدیک می کند.این تصاویر همگی نتیجه ی نبود توانایی مدیریت بحران در مدیران ارشد کشور است.چگونه دانشجویانی که هر کدام می توانند ناقل کرونا باشند را در شرایطی که 8 نفر از 42 نفر مبتلای حتمی این بیماری فوت کرده اند (این یعنی 20 درصد کل مبتلایان!!در چین که کشور شیوع بیماری است تنها 2 درصد متبلایان فوت کرده اند) به امان خدا رها می کنند؟ چرا در مواقع حساس آسانترین راه را انتخاب می کنند و حفاظت از مردم را به عهده ی خودشان می گذارند؟ هر کدام از این دانشجویان با توجه به اینکه در محیط های دسته جمعی خوابگاه زندگی می کنند به شدت در معرض کرونا بوده اند و می توانند یک شهر را آلوده کنند و جان اطرافیانشان را به خطر بیاندازند.
ماسک پیدا نمی شود،وزیر بهداشت می گوید ماسک را عده ای مفت خور احتکار کرده اند، جناب وزیر، مگر خواب بوده اید؟ نکند مسئول مبارزه با احتکار هم مردم هستند؟
شهر ووهان چین در اولین روزهای بیماری تماما قرنطینه شد، هر کس مبتلا می شود با روش های به شدت گران قیمتی مثل تزریق پلاسمای بیماران بهبود یافته و روش های مقابله با ویروس HIVبه طور رایگان درمان می شود.همه ی مردم موظف به استفاده از ماسک هستند تا بیماری را به یکدیگر منتقل نکنند.تمام کشور را تعطیل کرده اند، احدی اجازه ی تردد بیهوده در شهر ها را ندارد،اگر کسی به بیماری مبتلا شود خودش و اطرافیانش و هر ان کس که تا یک هفته قبل با او در اتباط بوده است قرنطینه می شوند، مراکز درمانی چین نتیجه ی تست کرونا را به سرعت اعلام می کنند، دولت چین تماما پشت سر مردمش ایستاده است، قرص و محکم.
در ایران اما، قم را قرنطینه نکرده ایم،ماسک ها احتکار شده اند، دانشجویان به امان خدا رها می شوند، مرکز پاستور تهران نتیجه ی تست کرونا را دو روز بعد اعلام می کند، هنوز نمی دانیم که کرونا چطور به قم رسیده است، 20 درصد مبتلایان حتمی فوت شده اند، کشور دوم تلفات کرونا هستیم، استیصال و ناکار آمدی سر تا پای کشور را فراگرفته است، مردم به دولت و مدیرانشان بی اعتماد هستند، سلامت مردم را به ثمن بخس فروخته ایم و حالا خودمان کرونا را به شهر هایمان صادر می کنیم، علی برکت الله.
