عصاره فضائل نیمی از ملت(با ارفاق)

 آنچه در تاریخ 2 اسفند 1398 اتفاق افتاد در تاریخ جمهوری اسلامی سابقه نداشت،برای اولین بار، مشارکت به زیر 50 درصد رسید و در شهر تهران شاهد مشارکت 25 درصدی بودیم.
جدا از بررسی دلایل این اتفاقات می‌توان اثرات و نتایج آن را تحلیل و بررسی کرد. با توجه به اینکه 43 درصد مردم در انتخابات شرکت کرده اند، نزدیک به 60 درصد مردم خود را از انتخابات مهم ترین رکن دموکراسی و عصاره فضائل ملت کنار کشیده‌ اند، و صلاح مملکت خویش را به خسروان دیگر سپرده اند. آن هم در این شرایط بحرانی کشور که روزانه 300 هزار بشکه نفت هم به هزار منت و خفت به فروش می‌رود. و نفس اقتصاد کشور به شماره افتاده است.دراین شرایط حساس، ایران مشارکت تمام فرزندانش را نیاز دارد. تا بتواند روزهای سخت را تاب بیاورد. اما شاهد آن هستیم که در تهران به عنوان قلب تپنده ی اقتصاد کشور، تنها 25 درصد مردم در انتخابات شرکت کرده اند. اگر همین نسبت را به نخبگان اقتصادی این شهر نیز تعمیم دهیم یعنی یک چهارم تصمیم سازان اقتصادی کشور در انتخاب نمایندگان مجلس موثر بوده اند. سوال اساسی این است که در شرایط جنگ اقتصادی چگونه می‌توان با خشاب خالی جنگید؟

وقتی صاحبان سرمایه به نهاد قانون گذاری کشور بی اعتنا هستند، ضمانت اجرایی قوانین اقتصادی تصویب شده توسط نمایندگان مورد تردید واقع می‌شود. صاحبان ثروت با حکومت همراهی نخواهند کرد و تصمیمات مجلس، اگر به زور چوب و چماق نباشد، از طرف آن ها با بی اعتنایی مواجه خواهد شد.
نمایندگان نیز با اینکه بعد از امضای اعتبار نامه، نماینده ی آحاد مردم هستند اما در انتها دوره به رای همان کسانی که مجلس روانه شان کردند نیازمند خواهند بود و عملا قدرت نمایندگی کل مردم را نخواهند داشت.
با عدم مشارکت نخبگان اقتصادی، قوانین بدون توجه به الزامات اقتصادی کشور به تصویب می‌رسد، وزرا و مدیران اقتصادی مملکت نیز برخاسته از رای همان نمایندگان خواهند بود. و در جلب حمایت صاحبان سرمایه و حرکت در مسیر رشد اقتصادی، ناموفق. این دور باطل می‌تواند بسیاری از صاحبان صنایع کشور را دلسرد کند و باعث فرار سرمایه از چرخه ی اقتصاد شود.
تا کنون صاحبان مشاغل و کسب و کار بی رغبتی خود به مجلس را نشان داده اند و با توجه به این موضوع لازم است نمایندگان پیش قدم شده و در تصمیم گیری های اقتصادی کشور از نظرات آنان استفاده کنند و به مرور زمان سعی در ایجاد همدلی در فضای اقتصادی کشور را داشته باشند. بدون ایجاد فضای همدلی .و مشارکت دادن بازیگران اصلی اقتصادی کشور در قانون گذاری، همیشه پای تامین نقدینگی قوانین تصویب شده لنگ خواهد بود.
بدیهی است در این برهه، بیش از هر زمان دیگر به هوشمندی نمایندگان و رجوع آن ها به آرا نخبگان کشور در هر زمینه ای نیازمندیم و هر چند آنان برخاسته از رای اقلیت هستند اما نباید فراموش کنند که وظیفه نمایندگی آحاد ملت را بر عهده دارند