شاید باورش برایتان سخت باشد اما دوستان محبت کرده و حقوق کارگران را ۲۱درصد افزایش داده اند! حقا که این دستاورد عظیم را باید تبریک گفت، نه به افزایش دهندگان حقوق، بلکه به کارگران! زنده ماندن و زندگی راه بردن با افزایش حقوق ۲۱درصدی در کنار تورم ۴۰درصدی نقطه به نقطه (که هنوز هم دقیقا نفهمیده ایم چه کوفتی است اما برای پنهان کردن واقعیت خوب به نظر می رسد) جهاد اکبر است.
به واقع در این روزها معتقدم کارگران شریف مملکتمان باید نحوه مدیریت زندگیشان را به مسئولین کشور بیاموزند، شاید همان روشی که برای گذران زندگی با دو فرزند و اجاره خانه ی ۲میلیون تومانی با حقوق دو میلیون هفت‌صدی جواب می دهد برای اداره مملکت هم راهگشا باشد. لطف کرده و در تریبون‌ها می گویند که هیچ کارفرمایی حق ندارد از قانون کار تخطی کند، نگارنده که خود کارگری کرده است می تواند به شما اطمینان دهد که تا شکم گرسنه‌ای هست، زور کارفرما بر هر کارگری که بچه هایش دیشب سر گرسنه بر بالین گذاشته‌اند می چربد.
عدم تخطی از قانون کار به مرور مانند افزایش حقوق در ساعات اضافه کار، یک وعده غذا برای کار بیشتر از هشت ساعت(که عمیقا من را به خنده وا میدارد چون به یاد ندارم در روزهایی که ۱۶ساعت کار می کردم طعمش را چشیده باشم) و پر حرفی های قانون نویسان هر روز بیشتر خنده تلخ بر لب های کارگران رنجور کشورمان می نشاند. از قانون گذاران و از مجریان امور دعوت می کنیم یک ماه را با دو میلیون و هفتصد تومان دستمزد(همان چیزی که به عنوان حداقل حقوق تعیین کرده اند) سپری کنند بلکه ما هم یاد بگیریم و دیگر وراجی نکنیم. حتی قول میدهیم کمی سوسیال تر برخورد کرده و یارانه شان را به مبلغ شگفت انگیز ۱۰۰هزار تومان افزایش دهیم تا خیلی هم تحت فشار نباشند.
دیگر تعریف کردن این جوک های بی مزه، به لودگی گرویده است، با این چندر غاز ها تنها میتوان به نان خشک قناعت کرد و خرقه دلق،که آن هم دستاورد بزرگی خواهد بود.
خداوند هیچ بشر دو پایی را در این سال ها و روز های سخت شرمنده زن و بچه نکند.
